Старобългарски речник
послѹжт 
послѹжт -послѹжѫ -послѹжш св 1. Извърша действия или задължения в нечия полза, послужа, погрижа се, помогна снъ лвскꙑ. не прде бо да послѹжѧтъ емѹ. нъ послѹжтъ.  дат дшѫ своѭ. ꙇꙁбавлене ꙁа мъногꙑ М Мт 20.28 ЗI, ЗП. Срв. Мк 10.45 М З А г когда тѧ вдѣхомъ алѫща ... л больна л вь темьнц. ꙇ не послѹжхомъ тебѣ М Мт 25.44 З А  аще кто мнѣ послѹжтъ. по мнѣ да ходтъ СК Йо 12.26 ое прѣпдⷪобне ... нщѧѧ въꙁлѹб.  смъ дов(о)лно послѹж Е 23б 12 да ... рѫкоѭ твоеѭ крѣпъкоѭ. послѹжтъ т СЕ 24b 23 же могѫтъ тебѣ  болѣꙁнемъ твомъ послѹжт С 170.6—7 бѫд страшьнѹѹмѹ танѹ. съкръвенѹ послѹж ѹдес С 247.13 доньдеже смъ въ крѣпост тѣлесьнѣ. послѹжт  поработат отцемъ С 286.24 Прислужа, служа [обикновено на трапеза за поднасяне на ястия, напитки и др.]. прѣпоѣшетъ сѧ  посадтъ ѩ.  мнѫвъ послѹжтъ мъ М Лк 12.37 З А СК 2. Послужа [на Бога], окажа почит, принеса жертва гю бу своемѹ поклонш сѧ ꙇ томѹ едномѹ послѹжш З Мт 4.10 А, СК, Б.Срв. Лк 4.8 М стоѣвꙑ вꙿсѭ нощь послѹжь оцю своемѹ нбсънѹмѹ СЕ 48b 5 М З А СК Б ЗП Е СЕ С Гр διακονέω λατρεύω ὑπουργέω ἀντέχομαι δουλεύω Нвб Срв послужа ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РРОДД ДА