Старобългарски речник
поношень 
поношень -ꙗ ср 1. Хула, охулване поношеньѣ не пріѩтъ на бліжънѩ своѩ СП 14.3 поношеніѣ поносѩштеіхъ тебѣ нападѫ на мѩ СП 68.10 помѣні поношеніе твое еже естъ отъ беꙁѹмьнаго вьсь день СП 73.22 не прѣдажд его гі поношенью беꙁѹмънꙑмъ СЕ 27b 9 аште бо  сьмрьт наю прѣдадꙙтꙿ не мавѣ понест поношеньꙗ хъ С 472.7 Укор. ѣко тако сътвор мьнѣ гъ. вь дьн вь нѧже прꙁьрѣ. отъѩт поношене мое въ лвцѣхъ М Лк 1.25 З А Гавра, присмех. бꙑстъ поношенію сѫсѣдомъ своімъ СП 88.42 Поругание. болъшее богатъство непъщевавъ ег(.)пътъскхъ (съ)кровщъ. поношенїе хво Е 7б 14 тѣмже ѹбо да сходмъ к немѹ внѣ стана. поношенїѣ его носѧще Е 34а 11 2. Срам, позор ї пораꙁі врагꙑ іхъ въсѩть. поношеніе вѣьно дастъ імъ СП 77.66 тꙑ бо съвѣсі поношеніе мое ї стѹдъ моі ї срамотѫ моѭ СП 68.20 М З А Е СП СЕ С Гр ὀνειδισμός ὄνειδος поношеніе поношені поношене поношенїе поношенье Нвб поношение остар ВА ЕтМл РРОДД