Старобългарски речник
помѧнѫт 
помѧнѫт -помѧнѫ -помѧнеш св помѣнѫт -помѣнѫ -помѣнеш 1. Спомня си, припомня си; сетя се аште ѹбо прнесеш даръ сво къ олꙿтар҄ю. ꙇ тѹ помѣнеш ѣко бръ (!) тво ꙇматъ нѣто на тѧ З Мт 5.23 Срв. К9а 17 С422.27—28 помѣнѫ петръ глъ же рее емѹ съ ... отъвръжеш сѧ мене М Мк 14.72 З.Срв. Лк 22.61 М З ꙇ глааше св помѣн мѧ г. егда прдеш въ цсрств твоемь М Лк 23.42 З.Срв. К 11а 22 К11а 26 К11b 9 С427.1 С427.14 С437.17 С437.20 по мілості твоеі помѣні мѩ тꙑ СП 24.7 Срв. СЕ74b 22 помѣні поношеніе твое еже естъ отъ беꙁѹмьнаго вьсь день СП 73.22 помѣнѫхъ ба і въꙁвеселхъ сѩ СП 76.4 помѩні штедротъ твоѩ гі СП 24.6 с помѩнѫхъ ї ꙁліѣхъ на мѩ дшѭ моѭ СП 41.5 помѧн гі (в)ꙿсе епскъпство СС IIIb 18 помѧн вꙿсѧ ѹме(ръ)шѧѩ. ꙇ поко ѩ СС IIIb 15 благословьнъ с г бе вьсѣхъ вѣкꙿ. бесъмрьтънꙑ. же помꙙнѫ ѹбожьство наше С 5.28 г помꙙн мꙙ  обл мо прꙁꙿван С 15.26 аште  мнѣ не вѣрѹта. то того словеса помѣнѣта С 445.17 2. Напомня, припомня помѧн емѹ слово твое. рееное тобоѭ СЕ 33b 2 вь свомъ жтї помꙙнѫхъ отъ мꙿногꙑхъ мало С 45.15 ѡ како лѹка вьсь страхъ клеоповъ помꙙнѫлъ С 477.19 Направя да се помни, напомня. помѩнѫтъ імѩ тво во вьсѣкомъ родѣ  родѣ СП 44.18 Срв. Е26а 14 3. Спомена, изрека, произнеса не съберѫ сънемъ іхъ отъ кръвꙑ. ні помѩнѫ же імѩ іхъ ѹстънамі момі СП 15.4 рѣшѩ прідѣте  потрѣбімъ ѩ отъ ѩꙁꙑкъ. і не помѣнетъ сѩ імѩ їлево къ томѹ СП 82.5 помѧнѫт сѧ М З А СК Е СП СС СЕ К С Гр μιμνῄσκομαι μνάομαι μνημονεύω ὑπομιμνῄσκομαι ῾῾ὑπομνάομαι помꙙнѫт помѩнѫт Нвб помена ОА ВА ЕтМл БТР АР ДА