Старобългарски речник
польскъ 
польскъ -ꙑ прил 1. Полски, който се отнася до поле; див насꙑтѩтъ сѩ дрѣва польскаа. кедрꙑ ліванъскꙑѩже есі насадлъ СП 103.16 еще же  скотꙑ польскꙑѩ.  пьтіцѩ нснꙑѩ СП 8.8 2. Селски ꙗко паулъ нѣкꙿто пол҄ьскꙑ рата ... съ красьноѭ женоѭ съпрꙙже сꙙ С 169.4 Изч СП С Гр τοῦ πεδίου ἄγροικος Нвб полски ОА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Полска Скакавица МИ ЙЗах,Кюст.кр Полски градец МИ Полски Сеновец МИ Полски Тръмбеш МИ Полско Косово МИ Полско Пъдарево МИ СНМБ