Старобългарски речник
покалꙗт сѧ 
покалꙗт сѧ -покалꙗѭ сѧ -покалꙗш сѧ св Окалям се, омърся се [прен.] ꙁълꙑм дѣлꙑ. сам сꙙ покалꙗте С 507.28—29 Изч С Гр ἐγκυλίομαι Нвб покалям диал НГер ЕтМл ДА