Старобългарски речник
покаꙁань 
покаꙁань -ꙗ ср 1. Свидетелство, доказателство, изява, израз на нещо аꙁъ ѹбо стꙙꙁалъ бмъ съ вьꙁвтѭ. вьꙁвть мѣнꙙ послѹшанꙗ дѣлъ покаꙁанꙗ С 377.17 сѹхѹѹмѹ камꙑкѹ въꙁдрастт повелѣ на покаꙁан ꙋдомъ С 300.18 дьнесь жрѣбꙙ готовамо стъ ... на покаꙁан покореню С 321.27 Предзнаменование. вꙿсе покаꙁане въ то врѣмѧ. не мьнтъ радост бꙑт. нъ скръб СЕ 88b 13 2. Предупреждение, назидание вꙑ вдѣсте  повѣдате. людскѫ ꙁемл҄ѫ  декапол҄тъскѫ. ꙁгорѣвъшѫ огн҄емъ  прѣдълежꙙштѫ до нꙑн҄ѣшьнꙗго. на покаꙁан неьствꙑмъ. етн (!) вь ск҄л островъ С 129.5 3. Подбуда, насърчение, подстрекателство ананꙗ  сапфра ... сь непрꙗꙁнномъ покаꙁанмъ погꙑбоста С 362.17 СЕ С ЗЛ Гр ἐπίδειξις ἔνδειξις τὸ δεικνύναι ὑπόδειγμα παραίνεσις покаꙁан покаꙁане Нвб показание ОА ВА ЕтМл БТР АР