Старобългарски речник
подвжат 
подвжат -подвжѫ -подвжш св 1. Раздвижа, размърдам [образно] како іꙁ ѹстъ іспѹст гласъ. како ѩꙁꙑкъ подвіжа К 4а 21 2. Прен. Прогоня, пропъдя да не прідетъ мънѣ нога грьдꙑѩ.  рѫка грѣшъніа да не подвїжітъ мене СП 35.12 Изч СП К Гр κινέω σαλεύω подвіжат подвїжат Нвб подвижа ОА ВА БТР АР РБЕ