Старобългарски речник
погꙑбат 
погꙑбат -погꙑблѭ -погꙑблш несв св погꙑбаѭ -погꙑбаш 1. Погивам, загивам, умирам вс бо прімъшеі ножъ. ножьмь погꙑбаѭтъ СК Мт 26.52 съпс нꙑ погꙑблемъ М Мт 8.25 Срв.Мк 4.38 М, З;Лк 8.24 М А аште не покаате сѧ. вьс такожде погꙑблете М Лк 13.3 ѣко грѣшьнц погꙑблѭтъ СП 36.20 ісконьашѩ сѩ погꙑбѫ (погр. вм. погꙑблѭтъ, A. Dostál. Studie o vidovém systému v staroslověnštině, с. 317) ꙁа беꙁаконеніе свое СП 72.19 2. Прич. сег. деят. като прил. погꙑбаѩ ἀπολλύμενος Тленен, преходен свꙙтꙑхъ еуагг҄ел ѹдеса ... црькꙿве хрстосовѫ веселꙙтъ. не погꙑбаѭштеѭ пштеѭ. нъ прѣбꙑваѭштеѭ въ жꙁнь вѣьнѫѭ С 318.22 3. Похабявам се, изхабявам се, отивам нахалос просѧдѫтъ сѧ мѣс. ꙇ вно пролѣетъ сѧ. ꙇ мѣс погꙑблѭтъ М Мт 9.17 съберѣте ꙁбꙑтъкꙑ ѹкрѹхъ. да не погꙑблетъ нътоже М Йо 6.12 Лишавам се от нещо, загубвам, изгубвам. ѹнѣе бо т естъ да погꙑблетъ еднъ ѹдъ твохъ. а не вьсе тѣло твое въвръжено бѫдетъ въ ћеонѫ М Мт 5.29, 30 З власъ главꙑ не погꙑбл҄етъ ϑρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς οὐ μὴ ἀπόληται Няма да падне и косъм от главата ми, ще остана невредим  власъ главꙑ вашеѩ не погꙑблетъ М Лк 21.18 М З А СК СП С Гр ἀπόλλυμαι Нвб Срв погибвам остар