Старобългарски речник
погрѣбат 
погрѣбат -погрѣбаѭ -погрѣбаш несв 1. Погребвам, полагам мъртвец в гроб прѩсте же тѣло сво. ꙇ обсте е рꙁам съ ароматꙑ. ѣкоже обꙑа естъ юдѣомъ погрѣбат М Йо 19.40 З А же мало пожвъ ѹмратъ.  погрѣбатъ сꙙ ꙗко  мꙑ С 258.12— 13 ꙗко  мрьтва погрѣбаш їсѹса. въстока въстокомъ С 456.23 2. Прич. сег. деят. като същ. погрѣбаѩ м ед ὁ ϑάπτων Човек, който погребва, придружава мъртвец до гроба пролшѩ кръв іхъ ѣко водѫ окръстъ іеліма. і не бѣ пограбаѩі СП 78.3 погрѣбат сѧ Изч М З А СП С Гр ϑάπτω ἐνταφιάζω καταϑάπτω пограбат Нвб погребавам диал ВА НТ Дюв НГер ЕтМл погребвам ОА ЕтМл БТР АР