Старобългарски речник
поганъ 
поганъ -ꙑ прил 1. Погански, неверен обꙑа же бѣаше ... раꙁбонкомъ поганꙑхъ ходт срацнъ С 559.17 2. Като същ. поганъ м ед поган[] м мн ὁ ἐϑνικός, [τὰ] ἔϑνη, οἱ βάρβαροι, οἱ ῞Ελληνες Езичник [езичници], нехристиянин [нехристияни], неверник [неверници] всего бо сего поган простъ СК Мт 6.32 аще л  о цркв не брѣжетъ. да бѫдетъ т ꙗко  поганъ  мꙑтарь СК Мт 18.17 аще кꙿто въ а҃ день деⷮ҇ на колѧдѫ. енѹарѣ. ѣкоже пръвѣе поган творѣахѫ. в҃ лⷮ҇ѣ да покаетъ сѧ СЕ 103b 4 бѣахѫ бо мноꙁ молꙙште сꙙ ... акоже  многомъ отъ поганъ покаꙗт сꙙ С 6.5 бꙑстъ рать велка отъ поганꙑхъ С 191.16—17  наꙙшꙙ вьꙁрат поган на стꙑѧ С 110.27 тъма же  мракъ ... на поганꙑѧ просꙑпа сꙙ С 110.18—19 3. Като същ. поган м мн ἐϑνικὴ πλάνη Езичество, поганство моⷧ҇ бꙑваⷿ҇щ аще кꙿто кръщенѣ своего отъвръгъ сѧ въ поганꙑ СЕ 23а 5—6 СК СЕ К С Нвб поган остар ВА Дюв РБЕ Срв поганец м ОА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РБЕ Поган МИ ЙЗ,МИПан