Старобългарски речник
повѣст 
повѣст -повѣшѫ -повѣсш св Окача, повеся ѹнѣе емѹ естъ да повѣсꙙтъ жръновъ на въ его осьльскꙑ.  погрѹꙁꙙтъ въ пѫнѣ морьстѣ ЗП Мт 18.6 повѣсвъ же ꙗ повелѣ дърат. желѣꙁнꙑ ногътꙑ С 113.29 кнꙙꙁъ повелѣ повѣсвъше ѧ стръгат ребра хъ С 179.25—26 повръꙁъше ꙁа днѫ ногѫ повѣсте  тѹ С 264.27 повѣст на крьстѣ [на дрѣвѣ] κρεμάννυμι ἐπὶ τοῦ σταυροῦ [τοῦ ξύλου] Разпъна на кръст нъ  на крьстѣ повѣшенъ бꙑвъ С 482.6 повѣшенъ бꙑстъ на дрѣвѣ С 482.12 повѣсшꙙ жꙁнь на дрѣвѣ С 477.11 ЗП С Гр κρεμάννυμι Нвб повеся ОА ВА НГер ЕтМл БТР АР