Старобългарски речник
пльнъ 
пльнъ -ꙑ прил 1. Пълен, напълнен съсѫдъ же стоѣаше плънъ оцꙿта М Йо 19.29 З А вьлѣꙁе же смонъ пет(р)ъ  ꙇꙁ(в)лѣе м(р)ѣжѫ на ꙁемлѭ. плънѫ велꙇ рꙑбъ М Йо 21.11 З А СК подобте сѧ гробомъ ... ꙇже ... вънѫтрьѫдѫ же плън сѫтъ кост мрътвꙑхъ М Мт 23.27 З вьꙁш ꙁбꙑтъкъ ѹкрѹхъ. ꙁ҃ кошьнць плънъ СК Мт 15.37 цѣсаръ ѹалъ ... вдѣ мѣсто нѣкако. акꙑ вапѫ сѫштѫ сꙙкꙿшѫ.  тнꙑ. смрьдꙙштѫ пльнѫ С 193.13—14 2. Прен. Изпълнен, обхванат, пълен вънѫтрьнѣа ваша плъна сѫтъ хꙑштенѣ  ꙁълобꙑ М Лк 11.39 З вънѫтрьѫдѹ же есте пльн лцемѣрѣ  беꙁаконѣ М Мт 23.28 З да вѣштамъ словеса ꙗже сѫтъ пльна тхост.  кротост С 380.4 вьсего ꙁъла пльнъ παμπόνηρος Изпълнен със зло лко т стъ погꙑбнѫт ѡ беꙁаконꙿне.  всего ꙁьла пльне С 425.14 пльнъ бꙑт γέμω Изпълнен съм [с нещо] емѹже клѩтвꙑ ѹста его пльна сѫтъ СП 9.28 Срв. С426.5 пльнъ гноꙗ σηποειδής [вар. πισσοειδής] Пълен с нечистота [образно] ѡ ꙁавст корабью гноꙗ пльнъ некръстьнааго ... тво старѣшна стъ дꙗволъ. кръмнкъ ꙁмꙗ. а канъ прѣждънкъ С 400.5 М З А СК СП К С Гр μεστός γέμων ἀνάπλεως μεμεστωμένος πεπληρωμένος πλήρης плънъ Нвб плън остар диал ВА НТ Дюв НГер ДА пълен ОА ЕтМл БТР АР ДА