Старобългарски речник
плътьскъ 
плътьскъ -ꙑ прил 1. Плътски; който е свързан с тялото, плътта; телесен іꙁбав  отъ вꙿсего плътъскааго съгрѣшенѣ СЕ 74а 19 цѣл  отъ вꙿсего недѫга. плътъскаго  дшевънааго СЕ 25b 2 пльтьское твое пршестьве х҇се. ꙁьвѣща пророкь амьбакомь ТФ А 18 любъві плътъсцѣі не храніті покѹшаѩ сѧ К 2b 31—32 бѣ сла пльтьскаꙗ стекла С 317.19 бѣаше бо т лце блѣдо вдмо ... немошт раді пльтьскꙑѧ С 159.24 2. Като същ. плътьскаꙗ ср мн a) τὰ σαρκικά Телесното, чувственото пекъ сѧ плътьскꙑмі  глѹмѧ сѧ. не ха л съвлъклъ сѧ естъ. ѣко не аѩ слова въꙁдат вь дьнь сѫдньнꙑ Р II 2.32 b) τὰ τῆς ἀσϑενείας Делата на плътта, несъвършената човешка дейност ꙗввъ сꙙ въ адѣ богꙿ ... въера съмотрьлвънаꙗ творꙙ. а дьнесь владꙑьскаꙗ. вьера пльтьскаꙗ. а дьнесь господьскаꙗ дѣѧ. вьера ловѣьскаꙗ. а дьнесь божъствънаꙗ ꙗвьꙗтъ С 449.23 по плътьскѹмѹ Телесно, физически род сꙙ хс пльтѭ.  же ѹспѣватъ връстоѭ по пльтьскѹѹмѹ С 11.6 похоть плътьска ϑέλημα σαρκός Сладострастно желание, похот ꙇже не отъ кръві. н отъ похот плътьскꙑ. н отъ похот мѫжьскꙑ. нъ отъ ба родшѧ сѧ З Йо 1.13А плътьскꙑѩ похот отъжен СЕ 38а 6 Изч З А СЕ ТФ К С Р П5 Гр τῶν σαρκῶν τῆς σαρκός σαρκικός ὁ κατὰ σάρκα σωματικός ἔνσαρκος плътъскъ пльтьскъ Нвб плътски ОА ВА АК ЕтМл БТР АР