Старобългарски речник
плътьнъ 
плътьнъ -ꙑ прил 1. Телесен, плътски ѡ ꙁбавт сѧ емѹ отъ вꙿсеѩ мрънꙑѩ пакост. плътьнꙑхъ ѫжкъ СЕ 98b 5—6 ст масло се. да бѫдетъ ... на отъпѹщене вꙿсеѩ страст. ꙇ недѫга плътъна СЕ 27а 11 не срамьꙗѭ сꙙ плътънꙑм свом стрѹпꙑ С 503.12 плътънѹмѹ его пршестю обещьнц бꙑвъше Х IАа 23 Според религиозните представи — земен, свързан със земния живот. салѹстѹ въ то года патрархѹ сѫштѹ ... обрѣте облаженка савѫ дрѹжнꙑ прбравъша рн рънорꙁьць. въ мноꙁѣ ѹбо пльтьнѣѣмъ ѹбожьствѣ ходꙙштемъ С 283.9 тꙑ вьстав пльтьнѫѭ црькъвь С 505.9 2. Като същ. плътьн м мн [τὰ] σώματα Човеците, хората, съществата от плът пльтьнꙑхъ дѣлма  беспльтьнꙑхъ сꙑнъ вꙑшьнꙗго нареетъ сꙙ С 237.9 плътьнаꙗ брань ἐκ τῆς σαρκὸς ἐπανάστασις Възбуда на плътта пльтьнꙑѩ бран раꙁдрѹш СЕ 95а 6 плътьнаꙗ похоть [τῶν] σαρκικῶν ἐπιϑυμία, αἰσχίστη ἐπιϑυμία, σωμάτων ἔρως Сладострастно желание, похот вьвед раба твоего сего. въ дховънꙑ дворꙑ ... прѣꙁьрѧ помꙑшленѣ его. отъ плътънꙑхъ похоте. тьщань. ꙇ льст жтскꙑѩ СЕ 100b 20—21 ѣко да бѫдетъ т страшенъ сѫпостатомъ. не побѣжденъ браньм. вꙿсеѩ сласт.  плътьнꙑѩ похот СЕ 99а 18 пльтьнѫѭ бо побѣдшꙙ похоть ... нѣстъ бо тъьна похоть пльтьнаꙗ мѣнꙿнѣ. нъ пльтьнаꙗ пртьаш пае.  мѫьнѣш С 371.24—25, 26—27 сꙑнъ плътьнꙑ υἱὸς κατὰ σάρκα Човек аште бо сꙙ тебѣ не сповѣдѣ. сꙑнъ пльтънꙑ не могѫ сꙙ нарешт С 355.11 СЕ С Х Гр σωματικός τῆς σαρκός ἔνσαρκος ὁ κατὰ σάρκα τοῦ σώματος [τῶν] σωμάτων [вар. ἐκ σώματος] пльтьнъ плътънъ пльтънъ Вж. при плътѣнъ Нвб