Старобългарски речник
плодовтъ
плодовтъ
-ꙑ
прил
Плодовит; който дава обилен плод; плодороден
аꙁъ же ѣко масліна плодовіта въ домѹ бж
СП
51.10
положлъ есі ... ꙁемлѭ плодовітѫ въ слатінѫ
СП
106.34
жена твоѣ ѣко лоꙁа плодовта
СП
127.3
Образно.
бжемь крьстомь. раломь ѡбьнавлаѫщ ꙁемьлѫ. ст ꙋенц. плодовтѫ покаꙁал есте
ТФ
А 10
Изч
СП
ТФ
Гр
καρποφόρος
κατάκαρπος
εὐϑηνῶν
плодовітъ
Нвб
плодовит
ОА
ВА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
РБЕ
ДА