Старобългарски речник
паст [сѧ]II 
паст [сѧ]II -падѫ [сѧ] -падеш [сѧ] св 1. Падна; придвижа се надолу към земята ꙇꙁде сѣѩ сѣатъ сѣмене своего. ꙇ егда сѣаше ово паде пр пѫт  попърано бꙑстъ М Лк 8.5 З А гла мъ с аꙁъ есмь ... да ѣко рее мъ аꙁъ есмъ. дѫ въспѧть.  падѫ на ꙁем М Йо 18.6 З А СК вьсѣкъ падꙑ на камене томь съкрѹштъ сѧ. а на немьже падетъ сътъретъ і М Лк 20.18 З.Срв. Мт 21.44 М ЗI не дьвѣ л пьтц на ссар вѣнмѣ есте. ꙇ н една же отъ нею не падетъ на ꙁем беꙁ отъца вашего М Мт 10.29 З А рее же мъ. вдѣхъ сотонѫ ѣко млънѭ съ небесе падъша М Лк 10.18 З  не обрѣтъ кѫдѹ съврат сꙙ къ пештерѣ. не могꙑ же грꙙст. паде ꙁадѹшвъ сꙙ С 289.20 аште бо  акꙑ ловѣкъ поплъꙁъ сꙙ паде. обае. акꙑ ловѣкъ сповѣда сꙙ С 354.25 Изпадна, окапя. толко же стръганъ бꙑстъ стꙑ бж мѫенкъ. дондеже мꙙса мѹ падошꙙ вьса на ꙁем С 149.21—22 2. Попадна, намеря се някъде ї падѫ посрѣдѣ стана іхъ. ѡкръстъ отьшта їхъ. ї ѣсѩ і насꙑтшѩ сѩ ѕѣло. ї похоті іхъ прінемсе імъ СП 77.28 раꙁврьꙁѣте о ѹма вашего  вдте отъкѫдѹ спадосте  кꙿде падосте сꙙ. цѣсарьство небесъно оставвъше С 107.25 3. Прен. За кръв — пролея се ѹгасе вьсе днѣмъ. свꙙтаꙗ крьвь паде.  ста крьсть многосльнаꙗ сла. стрѣла невдома С 428.5 4. Прич. мин. деят. като същ. падъше ср ед τὸ πεσον´ Падналото, попадналото а падъше въ трън с сѫтъ слъшавъше. ꙇ отъ б(га)атьствѣ  сластьм жтескꙑм ходѧще подавлѣѭтъ сѧ. ꙇ не до връха плода творѧтъ М Лк 8.14 З А СК 5. Рухна, съборя се, струпам се, падна върху някого или нещо сънде дождъ  прдѫ рѣкꙑ  вьꙁвѣашѧ вѣтр  опьрѣшѧ сѧ храмнѣ то. ꙇ паде сѧ. ꙇ бѣ раꙁдрѹшене еѩ веле ѕѣло М Мт 7.27 З, А.Срв. Мт 7.25 М З А СК тогда наънѫтъ глат горамъ падѣте на нꙑ. ꙇ хлъмомъ покрꙑте нꙑ М Лк 23.30 З ꙗкоже отъ страха ѹмꙿ погѹбт анꙿтѹпатѹ.  вьстрепат кѹпно. съ съвѣтьнкꙑ свом. надѣѭштемъ сꙙ мъ. ꙗко  градъ сꙙ матъ паст С 110.22—23 6. Коленича, падна, хвърля се в краката на някого падъ же клеврѣтъ молѣше  глѧ. потръп на мънѣ  вьсе въꙁдамъ т М Мт 18.29 З, А, СК. Срв.Мт 18.26 М З А СК  паде нцъ на ногѹ его. хвалѫ емѹ въꙁдаѩ.  тъ бѣ самарѣннъ М Лк 17.16 З А СК  въшедъше въ храмінѫ. дѣшѧ отроѩ съ маріеѭ. мтрѭ его.  падъше поклонішѧ сѧ А Мт 2.11 СК падеⷮ҇ нць на ꙁем. хотѧ ꙇсповѣдат сѧ. ꙇ глеⷮ҇ ерѣ надь нмь СЕ 72а 2 се слꙑшавъша лютаꙗ та.  сѹроваꙗ  неловѣка. падоста на ꙁем не сътръпѣвъша н вда того н гласа. долѹ клꙙꙙшта  лц ꙁакрꙑваѭшта С 211.2 Отпадна, изгубя сила. егда прібліжѩтъ сѩ на мѩ ꙁълобѹѭште о сьнѣсті плътеі моіхъ. сътѫжаѭште мі враѕі моі ті ꙁнемогѫ і падѫ СП 26.2 борѫшт сꙙ съ нам враꙁ наш т ꙁнемогошꙙ  падошꙙ. въ стнѫ да вьндетъ орѫж хъ въ срьдьца хꙿ ... вльшьство нѣко бꙑстъ С 77.18 Хвърля се в прегръдките, на шията на някого. нъ обае їѡсфъ пеал велкꙑ на млость прѣложвъ. падъ на вꙑ брат. плака сꙙ о н҄хъ С 364.26 7. Загина, умра; падна в бой, сражение їерѣі іхъ орѫжемь падѫ. і въдовіцѩ іхъ не оплаканꙑ бꙑшѧ СП 77.64 колко отъ нашхъ омъ. на рат падошꙙ. црѹ тьлѣньнѹѹмѹ прꙗꙁнь хранꙙште С 91.11 вьста мрьтвьць въ галле нъ пакꙑ ѹмьрѣ. аꙁъ же кръста рад въставъ. не могѫ ктомѹ съмрьтѭ паст С 428.21 8. Прен. Подчиня се, покоря се, претърпя поражение  падѫтъ въ остр меа.  плѣнен бѫдѫтъ въ ѩꙁꙑкꙑ вьсѧ. ꙇ ерслмъ бѫдетъ попраемъ ѩꙁкꙑ М Лк 21.24 З съкрѹшѫ ѩ і не імѫтъ мощі ті постоѣті. падѫтъ сѩ подъ ногама моіма СП 17.39 на ѹбогаго въꙁіраете ... въсхътⷮіꙶ ніштаего да і прѣвлѣетъ. въ сѣті своеі съмѣрітої. прѣклонітъ сѩ і падетъ. егда ѹдоблѣлъ бѫдетъ ѹбогꙑімъ СП 9.31 наставітъ тѩ дівьно десніца твоѣ. стрѣлꙑ твоѩ. ꙁоштренꙑ слъне. людье подъ тобоѭ падѫтъ въ срдці врагъ цръ СП 44.6 9. Прен. Падна, пропадна [в нравствено отношение] тѹ падѫтъ въсі творѩштеі беꙁаконеніе. въїрїновені бъїшѩ ꙇ не могѫтъ статі СП 35.13 тꙑ ра нꙑнѣ прꙁьрѣт на роба твоего сего. падъша грѣхꙑ. поражена болѣꙁнѭ. раноѭ неотъвѣтъноѭ СЕ 30а 20 10. Прич. мин. деят. като прил. падꙑ Паднал, пропаднал вꙿсѭ слѫ непрѣꙁннѫ. ꙇ въꙁдвгналъ ес множьство къ. падъшхъ грѣхъ рад родтель свохъ СЕ 30а 11 11. Прич. мин. деят. като същ. a) падꙑ м ед a) ὁ λείπων Този, който е паднал, пропаднал, претърпял поражение подражвъ борьцꙙ прѣдъплььнꙑѧ. ц въ прьвѣѣмь шттѣ падъшааго. аб наплън҄ѣатъ трѫтъ. да не ело хъ въꙁмѫттъ сꙙ. падъшмъ С 93.30 b) падъше м мн [οἱ] πεπτωκότες Тези, които са паднали, пропаднали, претърпели поражение ѡ сьмрьт сьмрьт ꙁбавтелю. съпасеню наꙙтье. падъшмъ въстан. болꙙштмь поко С 314.28—29 паст на колѣнѹ γονυπετέω Коленича ꙇ прде къ немѹ прокаженъ молѧ . ꙇ на колѣнѹ падаѩ  глѧ емѹ. ѣко аште хоштеш можеш мѧ штстт М Мк 1.40 З А СК М З А СК СП СЕ К С Гр πίπτω ῥίπτω ἐμαυτόν προσπίπτω προσέρχομαι καταπίπτω καταντάω Нвб Срв падна ОА ВА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Падналото дърво МИ ЙЗ,МИПир