Старобългарски речник
пагѹбьнъ 
пагѹбьнъ -ꙑ прил 1. Гибелен, пагубен, смъртоносен гі бже ... еже ес далъ омраенꙑмъ. освѣтт ѩ. отъ тъмꙑ пагѹбънꙑѩ СЕ 32b 1—2 поꙿто рее льстш нꙑ ѡ богоборꙿе. отъстѫпт отъ ба жвааго. т работат бѣсомъ пагѹбънꙑмъ. прѣдълагаѧ намъ своꙗ благаꙗ С 87.15  нꙑнꙗ г ... остав м вьса беꙁаконьꙗ. ꙗко да не пршедꙿшѹ м на грѣховьнѫѭ глѫбнѫ. погѹбтъ мꙙ пагѹбьнааго врага бѹра до коньца С 528.20—21 Опозоряващ, оскверняващ. ѹбоꙗвъ бо сꙙ пагѹбьнꙑ ꙁм. отъ покаꙗньꙗ подамааго. отъ вьꙁскаѭштмъ того вьсесрьдь справьеньꙗ. пртварѣтъ го. ꙗкоже мнѣаше ѹже свого плѣньнка. бол҄е прьвааго прложт беꙁаконь С 521.21 2. Опасен, страшен слꙑшал сте. сергꙗ. савратъскѹѹм (!) племен кнꙙꙁа поставьна ... побѣдѫ сътвор по вса лѣта. на пагѹбнꙑѧ персꙑ С 566.24 3. Вреден, който не принася полза обо бо то пагѹбьно  пьват  отъаꙗт сꙙ С 409.27 4. Като същ. пагѹбьн м мн λοιμοί Развратители, покварители стꙑ кодратъ рее. блаженъ стъ мѫжъ же не детъ на пѫть неьствꙑхъ.  на сѣдалшт пагѹбънꙑхъ не сѣде. нъ бѫдетъ въ ꙁаконѣ гн волꙗ го С 101.18—19 Изч СЕ С Гр ὀλέϑριος λυμεών пагѹбънъ Нвб пагубен ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР