Старобългарски речник
пагѹба 
пагѹба -ꙑ ж 1. Пагуба, гибел, погибел, унищожение вьндѣте ѫꙁъкꙑм вратꙑ. ѣко пространа врата  шрокъ пѫть. въводѧ въ пагѹбѫ М Мт 7.13 З, А.Срв. С 350.21—22 С350.25 угльбѫ ѩꙁꙑці въ пагѹбѣ ѭже створішѩ СП 9.16 посъла слово свое ї сцѣлі ѩ. ї ꙁбаві ѩ отъ пагѹбꙑ іхъ СП 106.20 васлскъ рее. нареен бога вашего. пагѹбѫ вѣрѹѭштїмъ къ н҄емѹ ꙁнаменꙋтъ С 21.4 старѣшнꙑ ... вь сьнѣ вдꙙтъ свого сна глагол҄ѫшта мъ ... не можете мене поѧт жва. пон҄еже б҇оꙁ ваш того сътворт не могѫтъ. камень беꙁдѹшꙿно  кѹмр сѫште. ѧже дꙗволъ на прѣльсть  пагѹбѫ ловѣкомъ сътвор С 536.10 слꙑшаахѫ бесѣдѹѭшта к н҄мъ. еппа сце. аꙁъ ꙙда на пагѹбѫ вашѫ нѣсмъ пршꙿлъ. нъ пае да вѣроѭ га нашего їу ха. спснь полѹте С 540.8 2. Мор, епидемия въстанетъ бо ѩꙁкъ на ѩꙁкъ. ꙇ цство на цсрство. ꙇ бѫдѫтъ глад  пагѹбꙑ. ꙇ трѫс помѣста М Мт 24.7 ЗI А СК ЗП молте бога отъ рат. отъ глада  отъ пагѹбꙑ С 67.21 бꙑт въ пагѹбѫ γίγνομαι εἰς ἐξολέϑρευσιν, γίγνομαι εἰς ἀπώλειαν, εἰμὶ εἰς ἀπώλειαν Изчезна, загина, бъда унищожен бѫдѫ ѩда его вь пагѹбѫ. въ родъ едінъ да потрѣбітъ сѩ мѩ его СП 108.13 прдѣте ѹбо вьс да радѹмъ сꙙ о г ... не бѫд нктоже лхъ радост. не бѫд нктоже лхъ поꙁъванꙗ. ꙗко бꙑ сѣмꙙ ослѹшьлвꙑхъ въ пагѹбѫ С 319.15 а смонъ слꙑшавъ отъ блаженааго петра. съребро тво съ тобоѭ бѫд въ пагѹбѫ. ꙗко даръ бож мьнѣ мѣнемъ мѣнмь пртꙙжат ... не раꙁгнѣва сꙙ С 363.29—30 прѣбꙑват въ пагѹбѣ ἀδιόρϑωτος μένω Погубвам се нтоже не доста мѹ н мало н велко. онъ же хотꙙ прѣбꙑвааше въ пагѹбѣ.  да навꙑкнеш ꙗко моштьнъ сꙑ прѣложт сꙙ не ра. нъ своѭ мѹ лѣностѭ вьсе бꙑстъ С 414.17 М З А СК ЗП СП С Гр ἀπώλεια διαφϑορά καταφϑορά ἀναίρεσις ὄλεϑρος λοιμός Нвб пагуба ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА