Старобългарски речник
отъстоꙗт 
отъстоꙗт -отъстоѭ -отъстош несв Отстоя, отдалечен съм на определено разстояние ꙇ се дъва отъ нхъ бѣсте дѫшта въ тъжде день. вь весь отъстоѩштѫ стад шесть десѧтъ отъ ꙇма. еже мѧ емаѹсъ М Лк 24.13 З А вьскѫѭ гі отъстоѣ далее. прѣꙁьріші вь благо врѣмѩ вь пеалехъ СП 9.22 ель далее отъстоѩтъ вьстоці отъ ꙁападъ. ѹдалілъ естъ отъ насъ беꙁаконньѣ наша СП 102.12 хъже тано дож  до нꙑнꙗ прѣбꙑваатъ дѣло. въ пештерѣ ꙗже маломъ отъстоꙗше отъ хꙑꙁнꙑ го С 274.19—20 Образно. прблжаѭтъ сѧ мьнѣ лѭдъе (!) с ѹстꙑ свом.  ѹстънам ьтѫтъ мѧ. а срдце хъ далее отъстотъ отъ мене М Мт 15.8 З.Срв. Мк 7.6 М З да нікꙑже ѹбо отъ владꙑкъ. отъ непріѣꙁні. обладанъ съ ѹстънама своꙇма. ꙇсповѣдаѩ себе вѣрна срдцемь. далее отъстоітъ ба К 2b 29 Изч М З А СП К С Гр ἀπέχω ἀφίσταμαι Нвб отстоя ОА ВА АК НТ ЕтМл БТР АР РРОДД ДА