Старобългарски речник
отъбѣжат 
отъбѣжат -отъбѣжѫ -отъбѣжш св 1. Избягам, махна се, отида си вдѣвъ же комсь  народ отъбѣжашꙙ.  глагола комсь свꙙтѹѹмѹ. вдш л старье. ꙗко велка сла стъ С 228.14—15 вдѣвъше же вон  вьсь народъ бꙑвъше. отъбѣжашꙙ.  оста свꙙтꙑ днъ на н҄емьже бѣ мѣстѣ С 234.30 Образно. поко дшѧ твохъ рабъ ... на мѣстѣ свѣтълѣ. на мѣстѣ хладьнѣ. отънѭдѣже отъбѣжа скръбь  пеаль СЕ 64b 18 Срв. С430.11 ѡ табьно двьно  грьдое же сѣд о деснѫѭ отца ... дръжтъ сꙙ скврънавꙑма рѫкама.  прносмь (!) отъ недостонꙑхъ ...  не отъбѣжтъ грѣшьною дланью нашею. не отъбѣгатъ отъ сѫжденꙑхъ пръстъ нашхъ С 506.21 не ꙁаꙙтъ л неплодꙑ. не послꙋша л ложесно. не отде л неплодънꙑ недѫгъ. не отъбѣжа л лѣность стьства С 249.14 2. Отбягна, пазя се, страня да відімъ съ страхомъ. ъто семѹ істьлѣнье. бжі ꙁаконъ съкаꙁаетъ. ꙇ се ѣко вьсѣкого пламене пламен҄нѣе. ꙇ ѣдовтѹ ѹѣденью ѣдовтѣе да отъбѣжімъ. прідетъ бо пророкъ мосі. отъ ба наѹенъ сꙑ К 1b 28 3. Прен. За слънце — заляза вдѣвъ ѹвьствьно сльньце. ха правьднааго сльньца. досаждама беꙁаконꙿнкꙑ. нъ тръпꙙ дръꙁость. отъбѣжа омравъ ꙁемьѭ С 485.1 СЕ К С Гр φεύγω ἀποδιδράσκω φλέγω Нвб Срв бежа диал ДА