Старобългарски речник
отро
отро
прил
притеж
Който принадлежи на детето, детски
мѫкꙑ сꙙ боѭ геѡньскꙑѧ ѹстрашаѭ сꙙ оного огн҄ѣ. а прѣтмааго вам не боѭ сꙙ ... стрѣлꙑ отроѧ мамъ ранꙑ вашꙙ
С
88.10
Изч
С
Гр
[τῶν] νηπίων
Нвб
Срв
отрочески
остар
ВА
ЕтМл
БТР
АР
