Старобългарски речник
осѫждень 
осѫждень -ꙗ ср Осъждане, присъда н л тꙑ бош сѧ ба. ѣко въ томьжде осѫжден ес М Лк 23.40 З А СК како  прѣдашѧ архере  кьнѧѕ наш. на осѫждене съмрът.  пропѧсѧ  М Лк 24.20 З,А. Срв. С 477.6 ѣко бꙑт премⷧѭщмъ вь б(ъ)д(ро)сть дш. въ оставлене грѣховъ(.) ... в(ъ) (дръ)ꙁновене еже кꙿ тебѣ. не въ сѫдъ н() въ осѫждене СС IIIа 23 нікътоже ѹбо бѫді ліцемѣръ. нікътоже не ꙇмꙑ ꙁълобꙑ въ ѹмѣ. да не осѫжденье прꙇметъ К 8а 31 вьсе пострада насъ дѣл҄ьма. да мꙑ отъ осѫжденьꙗ свободь бѫдемъ С 484.3 Обвинение. радѹ сꙙ обрадованаꙗ. не срамьꙗ сꙙ ꙗко повнна сѫшт осѫжденю С 251.9 Наказание. сего рад прмете лше осѫждене М Мт 23.13 ЗI с прмѫтъ осѫжденье больше М Лк 20.47 З А СК вждъ мо пргвожденѣ  прбьнѣ на дрѣвѣ ноꙁѣ ... тво осѫждень бꙑстъ вь шестꙑ дьнь С 469.17—18 тогда вдѧще конꙿь(.)ое то осѫжденье.  ньсоже могѫ(..) ѿ нхъ ... Р V 3.36 беꙁ осѫжденьꙗ ἀκατακρίτως, ἀκατάκριτος Без осъждане тꙑ  нꙑнѣ блгв. пщѭ нашѭ. ꙇ пво беꙁъ осѫжденѣ нꙑ. отъ нхъ прмат съподоб СЕ 16b 20 ꙇ бжхъ танъ. беꙁъ осѫжденѣ съподоблѣт сѧ. обьщене прмат СЕ 23b 24—25 да гда отънемогѫ то беꙁъ осѫжденꙗ бѫдѫ. отъ нѣхъ слѹжьбѫ прмьѧ С 286.26 М З А СК СС СЕ К С Р Гр κρίμα κατάκριμα καταδίκη ἀπόφασις ψῆφος осѫждене осѫжденье осѫжден Нвб осъждение остар ВА осъждане ОА АК ЕтМл БТР АР