Старобългарски речник
остатъкъ
остатъкъ
-а
м
Остатък, излишък
кде ѹбо кръмьѧ тоѧ ꙁбꙑтьц. како же нѣсмь тѹ бꙑлъ. бꙑвъшхъ тѹ остатъкꙑ вьꙁьмѫ. двѣ на десꙙте бо бѣста кошнц ѹкрѹхъ осталѣ
С
428.29
Остатък, частица, прах.
съжегѫтъ тѣлеса стꙑхꙿ. вь рѣкѫ въврьгѫтъ. се сътворѫ да остатъка хъ не бѫдетъ
С
79.5
Изч
С
Гр
λείψανον
Нвб
остатък
ОА
ВА
НТ
Дюв
ЕтМл
БТР
АР
остаток
остар
ВА
остатка
остар
Дюв
остатки
диал
НГер
ДА