Старобългарски речник
оставл҄ень 
оставл҄ень -ꙗ ср 1. Напускане, изоставяне обльгът пеаль о ного ошьст  о праꙁньствѣ. л о нѣхъ кохъ напастехъ мже отълѫꙗетъ с отъ братѧ.  дрѹга дрѹгѹ ѹтѣшат оставлен (погр. вм. о оставлен, Минчева, с. 45, бел. под линия) ЗЛ IIа 8 2. Освобождение, свобода сьвꙙꙁанъ бꙑстъ. вꙙжꙙ въ облацѣхъ водъ.  рѣшꙙ сьпꙙтꙑѧ мѫжьствомъ. же плѣнꙿнкомъ оставьн даѧ С 431.26 3. Опрощаване, опрощение [на грях, прегрешение] се естъ кръвь моѣ. новааго ꙁавѣта. проліваема ꙁа въ. въ оставлене грѣхомъ А Мт 26.28 Срв. СЕ46b 17—18 К7b 23 С419.19 бъⷭ҇ оанъ крстѧ въ пѹстъні. проповѣдаѩ крщтене въ оставлен(н)е грѣховъ А Мк 1.4 Срв.Лк 3.3А ѣко бꙑт премⷧѭщмъ вь б(ъ)д(ро)сть дш. въ оставлене грѣховъ СС IIIа 19 ѡ вьꙁѧте намъ. ꙇ оставлене грѣхомъ СЕ 60а 24 не бо податъ т оставьн грѣхомъ С 359.6 кръст же сѧ не да грѣховъное прметъ оставлене. беꙁгрѣшьнъ бо бѣаше Х IАа 12 А СС СЕ К С ЗЛ Х Гр ἀπόλειψις ἄφεσις συγχώρησις оставьн оставлене Нвб оставление остар ВА Срв оставане ОА НГер ЕтМл АР