Старобългарски речник
ослѣплꙗт сѧ
ослѣплꙗт сѧ
-ослѣплꙗѭ сѧ
-ослѣплꙗш сѧ
несв
Ослепявам, лишавам се от зрение [образно]
слѣп ою не мѫште освѣштаахѫ сꙙ. а он о мѫште ослѣпьꙗхѫ сꙙ
С
399.4
въсѫдѹ прѣльсть сама сꙙ ослѣпьꙗтъ. не хотꙙшт стнѣ помагатъ
С
439.24
Изч
С
Гр
σκοτίζω
περιπίπτω
ослѣпьꙗт сѧ
Нвб
Срв
ослепявам
ОА
ВА
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР