Старобългарски речник
окꙑ 
окꙑ нареч съюз I. нареч 1. За сравнение — при посочване на еднаквост, сходство: като, подобно на напрасно облакъ покрꙑ го свѣтьлъ.  вьсꙿсꙑнъ.  гласъ спѹштенъ бꙑ ꙁъ облака. окꙑ громънꙑ. на многъ асъ гръмꙙ С 570.8 да бꙑ кто бв ѹгодлъ ...  да ѹтвръдтъ дшѫ своѭ вь любꙿв бж. окꙑ основань крѣпо отъ вѣтра неꙁꙑбьмо С 570.25 2. За приблизителност: около, приблизително анꙿг҄елъ же гнь ꙗв сꙙ стѹѹм(.) съшъдъ сь небесе. въ обраꙁѣ мльнѧ.  прде к н҄емꙋ ставъ на въꙁдѹсѣ. окꙑ трьм лактꙑ двженъ отꙿ ꙁемьѧ.  прѣбꙑ стоѧ на мѣстѣ томь многꙑ асꙑ С 567.25 II. съюз 1. Въвежда подчинено обстоятелствено изречение за начин с изтъкване на сходство, еднаквост [чрез сравнение]: както к н҄емѹ прходꙙштꙙѧ прмааше. вьсѣхъ хъ трьпꙙ брѣмена. о комꙿжде бо окꙑ о себѣ пеааше сꙙ С 557.16 За връзка с подчинена причастна конструкция за сравнение и начин: сякаш, като че.  прѣклонвъ сꙙ двьрьцам.  вдѣвъ ѭ одръжмѫ  окꙑ въ мноꙁѣ болѣꙁн сѫштѫ вь недоѹмѣн бꙑстъ С 516.8  бꙑвъ. еї. лѣтъ. сротоѭ отъ родтел҄ь оставьнъ бꙑстъ. то же полѹвъ. окꙑ вешт многодѣтѣльнѣ мѹ съдѣланѣ.  двьрьмъ отвръꙁъшамъ сꙙ мꙋ. на дѣло дѹховьно С 546.22 онъ же окꙑ отъ пастѹха женомъ. тако дѣаше на повелѣнь стааго С 558.20 кон҄ь же тъ прведе въ манастꙑрь. мьлѣть. на кръмьѭ прходꙙштхъ тѹ страннкъ. гоже конꙗ люта сѫшта  сверѣпа  напраснва. мъ свома рѫкама стъ бж. съ цѣлѣвъшмъ господномъ въпрꙙже въ жрънъв.  окꙑ ꙁдавна обꙑкъ то отъ многа врѣмене.  въ томъ въꙁдрастъ. тако кротъко обꙑе.  мелꙗаше С 565.8 маꙁааше мѹ вьсе тѣло. кажѹштѹ болꙙштѹѹмѹ  наꙁнаменѹѭштѹ. въ коемъ мѣстѣ плъꙁааше дхъ. окꙑ ꙁмꙗ вьгнѣждаѧ сꙙ вь н҄емь С 567.14 вь клѣтъкѫ вьлѣꙁе своѭ.  окꙑ отъ сьна вьставъ. ꙗкоже се кто реетъ. повръгъ же себе на ꙁем. въꙁдꙑханьꙗ несьтрьпмаа творꙗаше С 523.11 ѡ болюбꙿе ... положхъ скоростѭ съконьат. гѹ повелѣваѭштѹ. отьтъ (!) тебе м вьꙁвѣштенаꙗ. кѹпꙿно бо же  прѧт м. отъ тебе раꙁѹмно напсанаꙗ.  окꙑ от съна въꙁбѹждаѭшта мꙙ. сънт  псанью прѣдат С 543.19 2. Въвежда сказуемно определение: като, в качеството на ѹмьрѣ акꙑ ловѣкъ.  прходтъ мръ окꙑ агг҄елъ.  страсть прѧ.  страстьмь сѫпротвтъ сꙙ.  долѣ лежтъ.  горѣ ꙗвьꙗтъ сꙙ С 508.21 С Гр ὡς Нвб Ø