Старобългарски речник
одръ 
одръ -а м 1. Легло, одър, ложе нктоже ѹбѹ свѣтльнка въжегъ. покрꙑваатъ его съсѫдомъ. л подъ одръ подълагаатъ. нъ на свѣштънкъ въꙁлагаатъ. да въходѧште вдѧтъ свѣтъ М Лк 8.16 З А СК помѣні гі. дада ... ѣко клѩтъ сѩ гю. обѣщта сѩ боу їѣковлю. аште вьндѫ вь село домѹ моего. л вьꙁлѣꙁѫ на одръ постелѩ моеѩ. аште дамь сонъ ома моїма ... доїждеже обрѩштѫ мѣсто гю СП 131.3 молмъ тѧ клюбꙿе ... помѧн  множьствомь млосте твохъ. ꙇцѣлѣіѫщ хъ вꙿсего ка. ꙇмже вьꙁдвглъ ес. множьство къ оⷮ҇ одра немощьнꙑхъ СЕ 39b 16 Постелка. гла емѹ с. въстан въꙁъм одръ тво. ꙇ д въ домъ сво М Йо 5.8 З А 2. Носилка ꙇ се прнѣсѧ емѹ ослабленъ жлам на одрѣ лежѧщь М Мт 9.2 З А СК ꙇ прѣтѣшꙙ въсѫ странѫ тѫ. ꙇ наѧсѧ прност на одрѣхъ болѧщѧѩ. ꙇдеже слꙑшаахѫ  ѣко тѹ естъ М Мк 6.55 З гоже не могъше носꙙшт въсадт на клюсꙙ. одръ сътворвъше на рамѹ вьꙁнесошꙙ къ правьднѹѹмѹ С 552.24 ꙗкоже съпадъшѹ сꙙ мѹ съ конꙗ ѹмрат. прнесъше же одръ въꙁложвъше  на н҄ь прнесошꙙ въ преторъ С 221.29 Носило, смъртен одър. ꙇ прстѫпь коснѫ въ одръ. носѧште же сташѧ. ꙇ рее юноше тебѣ глѭ въстан М Лк 7.14 З А гда сьрѣте нѣкого ꙁносма въ вратѣхъ мрьтва. не тъьѭ л пркоснѫ сꙙ одрѣ  въстав мрьтвааго С 307.3—4 М З А СК Б СП СЕ С Гр κλίνη κλινίδιον κράβαττος σορός Нвб одър ОА ВА АК НТ НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв Одърци МИ Одърне МИ СНМБ Одрецка МИ Одрище МИ ГХ,МИМ