Старобългарски речник
объстоꙗнь 
объстоꙗнь -ꙗ ср градъ объстоꙗньꙗ πόλις περιοχῆς Ограден, укрепен град кто ведетъ мѩ въ градъ объстоѣньѣ. л кто наставітъ мѩ до ідѹмѣѩ СП 107.11 Изч СП Нвб Срв обстояние остар ОА ВА