Старобългарски речник
обнощьн҄ца
обнощьн҄ца
-ѧ
ж
Всенощна църковна служба, всенощно бдение
ьстьно тѣло прѣподобънаго. првеꙁѫтъ вь велкѫѭ цръкъве ... отътѫдѹ пакꙑ несѫтъ на погребен. томѹ бꙑвъшѹ обноштьнцѫ творшꙙ въ намѣненѣ цръкъв
С
208.18
Изч
С
Гр
παννύχιον
обноштьн҄ца
Нвб
Ø
