Старобългарски речник
обнавлꙗт 
обнавлꙗт -обнавлꙗѭ -обнавлꙗш несв 1. Подновявам, обновявам, правя нещо да стане ново бжемь крьстомь.  раломь ѡбьнавлаѫщ ꙁемьлѫ. ст ꙋенц. плодовтѫ покаꙁал есте ТФ А 10 Прен.Лекувам, изцерявам. посꙑлааше глаголъ.  отъхождаахѫ страст. брьньмъ обнавьꙗше ꙁѣнц ою. ѹмьръшꙙѧ ꙗко съпꙙштꙙѧ глашааше С 473.14 2. Съживявам, възраждам, възобновявам, връщам към нов живот днⷭе. адамъ обнавлѣетъ сѧ. ꙇ евъга свобаждаетъ сѧ СЕ 2а 5 да подас м ꙁаповѣдь. протво ꙁъломъ момъ. некъл вьꙁнкнѫ ꙁ глѫбнꙑ беꙁаконе мохъ. ꙇ пакꙑ обнавлѣѭ сѧ СЕ 69а 3 аште кто погѹбтъ дѹшѫ мене рад господа нашего їс хса. то гда хоштетъ обънавьꙗт сꙑнꙑ ловѣъскꙑ. тꙑ надѣѭштѧѧ сꙙ на нь  творꙙштѧѧ волѫ го С 266.16 Образно.  акꙑ нъ ахаавъ. на свꙙтꙑѧ божѧ цръкв вьꙁбѣс сꙙ. обꙿнавьꙗѧ вьсѫ арвѫ хѹлѫ С 190.22—23 обнавлꙗт сѧ Изч СЕ ТФ С Гр ἀνανεόω κατανεόω ѡбьнавлꙗт обънавьꙗт Нвб Срв обновявам ОА ЕтМл БТР АР