Старобългарски речник
облобъꙁат сѧ 
облобъꙁат сѧ -облобъжѫ сѧ -облобъжеш сѧ св Целуна се с някого [образно] мілость  рѣснота сърѣтете сѩ. правъда  міръ обобъꙁасте (погр. вм. об(л)об, Север., с. *114) сѩ рѣснота отъ ꙁемⷧѩ въсіѣ. і правъда съ нбсі прініе СП 84.11 Изч СП Гр καταφιλέω Вж. при облобꙑꙁат Нвб