Старобългарски речник
обдѣт 
обдѣт -обждѫ -обдш несв св 1. Онеправдавам, постъпвам несправедливо към някого въпрашаахѫ же   вон глште. ꙇ мꙑ ъто сътвормъ. ꙇ рее къ нмъ. нкогоже обдте н оклеветате. ꙇ дьвьльн бѫдете оброкꙑ вашм М Лк 3.14 З А СК ꙇ вьсѣмъ на вьсѣкъ день. ꙁапрѣштат не обідѣті. кого немоштьнѣішіхъ. ні поганъскъ етеръ обꙑаі съдѣат К 2а 13 Прич. сег. страд. като същ. обдѧ м ед обдѧще м мн [ὁ] ἀδικῶν, οἱ ἀδικοῦντες Потисник, угнетител, насилник; потисници, угнетители, насилници бже моі іꙁбаві мѩ ... іꙁдрѫкꙑ ꙁаконопрѣстѫпьнаго ї обідѩштаго СП 70.4 сѫд гі. обдѩщїмъ мѩ СП 34.1 не прѣдаждь мене обдѩштмъ мѩ СП 118.121 обдм м мн οἱ ἀδικούμενοι Онеправданите, потиснатите хора творѩ млостꙑнѭ гь.  сѫдъбѫ вьсѣмъ обідімꙑімъ СП 102.6 2. Ощетявам, ограбвам някого, отнемам някому нещо онъ же отъвѣщавъ рее едномѹ хъ. дрѹже не обждѫ тебе. не по пѣнѧѕѹ л съвѣштахъ съ тобоѭ. вьꙁьм свое  д М Мт 20.13 З А ставъ же ꙁакьхе рее къ г. се полъ мѣнѣ моего г дамъ нштмъ. ꙇ аште есмъ кого мь обдѣлъ. въꙁвращѫ етворцеѭ М Лк 19.8 З А Нанасям вреда, правя пакост на някого или нещо. сълѣꙁъ отъ нбсе аћлъ седмь. да отъженѫтъ вꙿсе ꙁъло ... ꙇ вꙿсе еже обдтъ вна. ꙇ нвꙑ. ꙇ врътоградꙑ СЕ 59а 12—13 обдѧ м ед ὁ ἀδικῶν Користолюбец, измамник, мошеник ѣко хвалімъ естъ грѣшьно вь похотехъ дшѩ своеѩ ї  обдѩ благословествмъ СП 9.24 3. Пренебрегвам, подценявам покаꙗ сꙙ блаженꙑ петрꙿ.  ꙁълꙑ юда. нъ петръ добрѣ покаꙗвъ сꙙ ... а юда обдѣ покаан С 362.28 тъгда бо же  вьꙁꙙ хлѣбъ юда. тѹ въско вь нь дꙗволъ. не пльть обдꙙ господьнѫ. нъ стѹдъ обдꙙ юднъ С 421.3, 4 М З А СК СП СЕ К С Гр ἀδικέω συκοφαντέω καταφρονέω διασείω ἀποστερέω πάρεργον ἐργάζομαι обідѣті Нвб обиждам ОА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР