Старобългарски речник
обавл҄ень
обавл҄ень
-ꙗ
ср
1. Откровeние, според християнското учение свръхестественото разкриване на божествените тайни
тъгда же ѹже тъгда. невол҄еѭ ꙗкоже решт. многꙑм молтвам ѹмол҄енъ. ѹштенъ бꙑвъ. отъ прѣподобьнааго мѫжа. ꙗкоже прѣжде нꙑнꙗ. отъ обавьеньꙗ бжꙗ к немѹ пршьл сѫтъ
С
530.21
2. Явяване, видение
т к н҄емѹ въ лаврѫ. же о себѣ съповѣдат томѹ. томѹ отъ агг҄ельска обавьнꙗ обленѹ бꙑвъшѹ. вьꙁвѣст
С
299.13—14
Изч
С
Гр
ἀποκάλυψις
ὀπτασία
обавьн
обавьень
Нвб. срв
явление
ОА
ВА
БТР
АР