Старобългарски речник
нѣкꙑ 
нѣкꙑ местоим прил 1. Някой, някой си отъ нѣхъ же ѣко лѣ ѣв сѧ. отъ дрѹгꙑхъ же ѣко пркъ нѣкꙑ отъ древьнхъ въскръсе М Лк 9.8 З ꙇ ѹдар еднъ нѣкꙑ отъ нхъ архереова раба ꙇ отърѣꙁа емѹ о(у)хо десное М Лк 22.50  абе нѣці отъ кънжънкъ рѣш къ себѣ. се хѹлтъ СК Мт 9.3 днъ же нѣкꙑ въ санѣ  славѣ мрьстѣ сꙑ рее С 138.17  се слꙑшавъ кнꙙꙁъ вьꙁбѣсвъ сꙙ. повелѣ терентꙗ  афркана ... въ вънѫтрьн҄ѫ тьмнцѫ вьврѣшт.  съ вьсѣкоѭ тврꙿдостѭ блюст ѧ рекъ. нѣ въ кꙑ дьнь въпрашаѭ хъ С 177.16 се вамъ сьвѣштахъ да не оклевештѫ нѣц хрстоса глагол҄ѫште. поꙿто не прѣлож юдꙑ на добро С 413.26—27 бꙑстъ нѣкꙑ отъшъльць. вь веснѣѣмь градѣ. порфурѡнъ нарцамѣ С 514.6 вьнде сотона въ отроковцѫ нѣкѫѭ. да абь тоѧ родтел҄е слꙑшавьше же стъ вь мьнѣ гнь даръ. прведошꙙ ѭ къ мнѣ цѣл҄еньꙗ рад С 525.18 ꙁде блаженꙑ ꙁ домѹ оца свого ...  бꙑвъ въ ѫтрьн҄ пѹстꙑн҄ стꙑ анна. обрѣте прѣподобьна нѣкого въ манастꙑр жвѫшта С 547.14 въ ꙁем же апамстѣ моностꙑрь бѣаше. вь н҄емже бѣ мѫжъ нѣкꙑ агг҄ельско жт мꙑ С 557.21 въ тѣхъ же мѣстѣхъ раꙁбонц нѣц таѧште сꙙ ... днъ же нѣкꙑ оть н҄хъ. хотꙙ съпоспѣшнкъ свохъ ѹгаст бѣшень. въсхватвъ съ ꙁемьѧ камꙑкꙿ С 557.24, 29 2. Някакъв, някакъв си вовода рее тако м боꙁ. вльшьство нѣко бꙑстъ С 74.22—23 онъ же блюдѣаше. събѫдѫште сꙙ вдѣ вдѣн двьно. слꙑ нѣкꙑѧ съ небесъ съходꙙштꙙ С 93.3  се жена ... боꙗаше бо сꙙ да како слово нѣко скврьньно. отъ грѣшьною ѹстьнѹ ѧ ꙁлѣꙁъ. двгнетъ на н҄ѫ гнѣвомъ сѫдѭ С 391.16 М З СК С Р ЗЛ Гр τὶς нѣкꙑ Нвб некий остар ВА Срв някой ОА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА