Старобългарски речник
нднъ 
нднъ местоим прил Никой, нито един, никакъв ꙇ жена една сѫшт въ тоен кръве лѣтъ дьвѣ на (де)сѧте. ꙇ много пострадавъш отъ мъногъ бал. ꙇ ждвъш вьсе свое. ꙇ н едноѩ польѕѧ обрѣтъш М Мк 5.26 З А СК не пѧть л птцъ вѣнтъ сѧ пѣнѧѕема дъвѣма. ꙇ н една отъ нхъ нѣстъ. ꙁабьвена прѣдъ бмъ М Лк 12.6 З,А, Б. Срв. Мт 10.29А ꙇ гла мъ. аꙁъ н едноѩ внꙑ обрѣтаѭ въ немь М Йо 18.38 З,А. Срв. Йо 19.4 М съхранѣетъ гь вьсѩ кост іхъ. н една отъ нхъ не съкрѹшітъ сѩ СП 33.21 бъ бгомъ. гь где. огньнꙑхъ дхъ. творець бесплътънꙑхъ слъ ... кꙑꙁньнкъ. егоже не вдѣ неднъ отъ къ СЕ 51а 16 отъвѣштавъ же глагола. вѣрѫ м м ьстънъ отье ꙗко нѣстъ остала н дна ꙁлатца въ рꙁьнц С 120.24 М З А СК Б СП СЕ К С Гр οὐδείς μηδείς εἷς ... οὐ οὔτ ᾿εἷς неднъ ні едінъ н еднъ н днъ Срв нднъже Нвб ниедин ниеден, неден диал ОА ВА НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР РБЕ ДА