Старобългарски речник
неѹкрощенъ 
неѹкрощенъ -ꙑ прил Необуздан, див да ако сꙙ прблжшꙙ обо блꙁъ рѣкꙑ ... съвꙙꙁан. а с льствꙑ . неѹкроштенꙑ пьсъ. по водѣ дꙑ повелѣ ѧ въ дно темніц ꙁатворт С 60.8 отъвѣштавъ же страстоносецъ тлъкомъ рее. да не бѫдетъ мьнѣ пꙿсе неѹкроштенꙑ. отъврѣшт сꙙ ха свого небесьнааго цѣсара С 61.6 неѹкроштенї бо беꙁаконю дѣлател҄е. отрѣшвъше поꙗсъ мѹ. власꙑ мѹ вьꙁвꙙꙁашꙙ ...  тако прѣдастъ дшѫ господѹ С 61.28 Изч С Калка от гр ἀνήμερος неѹкроштенъ Нвб неукротен ОА Дюв Срв неукротим