Старобългарски речник
несамовольнъ
несамовольнъ
-ꙑ
прил
Безволев, който няма воля
отъсѣе отъ себе вьсꙙ своѧ вол҄ꙙ ... тако стрьмь ѹмрьтввъ сꙙ самохотьѭ. ꙗко бесловесънѫ нѣкакѫ несамовольнѫ дѹшѫ мꙑ
С
273.13—14
Изч
С
Гр
ἀϑέλητος
Нвб
Срв
самоволен
ОА