Старобългарски речник
нераꙁормъ 
нераꙁормъ -ꙑ прил 1. Здрав, як, неразкъсваем ѡ болѣꙁн дш корен нераꙁормо. вѣрѣ ѹтелю. благоьстю съмотрен. ѡ болѣꙁн огн дѹше прогонꙙшт С 313.11—12 2. Прен. Несъкрушим, вечен, непреходен свꙙтаа же стрѹжема молꙗста сꙙ. глаголѫшта їс хсе. сꙑне бога жвааго. вь вѣкꙑ прѣбꙑваѧ свѣте кръстꙗнъскꙑ. вѣро нераꙁормаꙗ С 183.12 Изч С Гр ἄρρηκτος ἀκατάλυτος Нвб Срв разоря се св ОА ВА БТР