Старобългарски речник
неподвжмъ
неподвжмъ
-ꙑ
прил
Неподвижен, вцепенен, скован
како могѫ въꙁвратт сѧ на ѫродвѫѭ непольꙁьнѫѭ вѣрѫ бѣсовъскѫѭ. рекшѹ господѹ. подобъномъ бꙑт глѹхꙑмъ неподвжмꙑмъ. вѣрѹѭштмъ вь н҄ꙙ
С
165.20—21
пораженъ дхомъ непрꙗꙁнномъ. прѣбꙑ самъ нѣмъ неподвжмъ
С
562.10
Изч
С
Нвб
неподвижим
остар
ВА
Срв
неподвижен