Старобългарски речник
непобѣдмъ 
непобѣдмъ -ꙑ прил Непобедим, който не може да бъде победен тъгда ѹбо с непобѣдм.  добл вон хрьстов ... мѫжьскꙑ ... крьстꙗн сам сꙙ нарекошꙙ С 85.28 анѳупатъ рее. не достотъ т кръстꙗнѹ сꙙ нарцат. лꙿма повелѣн непобѣдмꙑхъ цръ. ѹмаратъ тꙙ С 100.12 прведошꙙ же естънааго съсѫда  стежера мѫенкомъ ... ѳеодѡра непобѣдмааго С 60.18 ꙁаклнамъ ва. о непобѣдмѣмъ нашемъ цр савор. беꙁ лъжꙙ отъвѣштавата намъ С 257.10 трѫтъ омъскꙑ. плъкъ непрѣборемꙑ. тъьнъ  на бранехъ непобѣдмꙑ С 83.2  страхъ прстрашънъ нападатъ на непобѣдмааго владꙑкꙑ С 464.27—28 гь сленъ  крѣпъкъ  непобѣдмъ въ бранехъ С 466.30 кто сь стъ раꙁдрѹшвꙑ нашѫ непобѣдмѫѭ дръжавѫ  мѫжьство С 466.25 За крепост и под. — неразрушим, непревземаем. тъгда ѹбо слꙑшавъше повелѣн. съмотр же м вь се мѣсто. непобѣдмо же мѫжь сь радостѭ отъвръгъ къждо ... къ съмрьт мраꙁьнѣ дѣахѫ С 90.14—15 За бойна редица — гъста, здрава, неразкъсваема. ѡле лкъ стъ. ѡле сьнемъ свꙙштенъ. ѡле трѫтъ непобѣдмъ С 96.28 наковало [наковально] непобѣдмо ὁ ἀήττητος ἄκμων Наковалня, която не може да се счупи потъкошꙙ сꙙ о наковальнѣ непобѣдмѣмъ. нъ сам сътърен бꙑшꙙ С 448.20—21 нъ въ пѣнꙑ влънꙑ хъ раꙁідѫ сѧ. потъкѫ сѧ о наковалѣ непобѣдімѣемъ К 12b 24 К С Калка от гр ἀνίκητος Превежда и гр. ἀήσσητος, ἀκαταγώνιστος, ἀρραγής непобѣдімъ Нвб непобедим ОА ВА ЕтМл БТР АР