Старобългарски речник
неплодꙑ 
неплодꙑ -неплодъве ж Безплодна, бездетна жена ꙇ сь мѣсѧцъ шестꙑ естъ е нарцаемѣ неплодъв М Лк 1.36 З, А, СК. Срв. С245.13  не бѣ ма ѧда. понеже бѣ елсаветь неплодꙑ М Лк 1.7 З А блаженꙑ неплодъв  рѣва ѣже не родшѧ ꙇ сьсъц же не дошѧ М Лк 23.29 З лсѧ неплод не ражд(а) (...)  въꙁъп (небо)лѣвꙁшѣ. ꙗко многа ѧда (пꙋстѣ)  пае не(же) мѫщ мѫжа Е 28а 5 вьꙁдвіѕаѩї отъ ꙁемⷧѩ пшта. ї отъ гноїшта въꙁносѩ ѹбога. да посадтꙑї съ кънѩѕ съ кънѩѕ людеі своїхъ. вьселѣѧї неплодъве въ домъ СП 112.9 не ꙁаꙙтъ л неплодꙑ. не послꙋша л ложесно. не отде л неплодънꙑ недѫгъ С 249.12 Изч М З А СК Е СП С Гр στεῖρα Нвб неплода ’жена която не може да ражда’ диал ДА