Старобългарски речник
ненаслꙗмъ
ненаслꙗмъ
-ꙑ
прич
прил
Неизмъчван, неугнетяван
не тъьѭ же справьнꙗ сьвръшенꙑхъ съповѣдоват. отътѫдѹ добра тъьѭ сьбраѭштемъ. нескѹсномь ненаслꙗмомъ бꙑт. отъ ꙁълокаꙁньнꙑхъ сѣт прѣскврьньнааго врага. бжмъ рабомъ
С
520.21—22
Изч
С
Гр
ἀγύμναστοσ
Нвб
Срв
ненасилван