Старобългарски речник
немогꙑ 
немогꙑ - прич прил същ немогѫще ср ед τὸ ἀδύνατος Това, което е безсилно, немощно, слабо не нктоже л насъ тамо можетъ ꙁастѫпт. же отъ дѣлъ прѣданъ бѫдетъ. да лмаже не можетъ. то  тꙙ къ немогѫштѹѹмѹ хъ прлагаѭтъ С 373.14—15 Изч С Нвб Ø