Старобългарски речник
недостонъ 
недостонъ -ꙑ прил 1. Недостоен, който не заслужава нещо недостоінъ есмь крьв правьдьнаго сего. вꙑ ѹꙁьрте СК Мт 27.24 аще кꙿто премⷧетъ тѣло бже. ꙇ кръвь недостоенъ сꙑ. то грѣхъ себѣ премⷧетъ СЕ 69а 15—16 ꙿто ѹбо на потрѣбѫ сѫтъ намъ словеса с ваша. мже  недостон сте жт С 130.27 дꙿного же тъьѭ оставшꙙ бе ьст. недостона рекше. сѫшта небесъскꙑхъ ьст С 93.7  нꙑнꙗ ѹслꙑш мене боже.  покаж недостонѹѹмѹ семѹ. твохъ благꙑн҄ь анꙿтоннѹ С 158.12—13  пакꙑ же по ꙁем добротворꙙ сцѣл҄ѣѧ ловѣьскꙑѧ страст. недостоно (погр. вм. недостона, Север., с. 421, бел. под линия) же отъ богоборьцъ ждовъ. въспрмаше въꙁмьꙁдꙗ С 480.18 2. Нищожен, незначителен, смирен тако.  вꙑ егда сътворте вьсѣ повелѣнаа вамъ. глте ѣко раб недостон есмъ М Лк 17.10 З А СК гі бже нашъ. прм ѹмаленѫѭ нашѭ слѹжъбѫ. ѣко раб недостон сѫще. еже т бѣхомъ длъжън сътворт. сътворхомъ СС IIа 3—4 тѣмьже  аꙁъ ѹмаленꙑ. недостонꙑ рабъ ... вьпѭ  глѭ СЕ 3b 14—15 прїм даръ мо недостонааго раба твого С 110.5—6 покаж  о мьнѣ недостонѣ рабѣ свомъ. своѭ благꙑн҄ѫ С 21.29—22.1 гі бже мо недостона мꙙ сѫшта съподоб поставт еппа С 539.7—8 3. Неподобаващ, непристоен, недостоен по стнѣ мат мѫена. не спѹст бо сльꙁѫ немоштьнѫѭ. н ꙁвѣштала ньсоже. н сьмѣрено н недостоно врѣмен С 96.11 М З А СК СС СЕ С КН Гр ἀνάξιος ἀχρεῖος ἀϑῷος недостоінъ недостоенъ Нвб недостоин остар ВА недостоен ОА НГер ЕтМл БТР АР