Старобългарски речник
насꙑщат
насꙑщат
-насꙑщаѭ
-насꙑщаш
несв
Насищам, нахранвам до насита някого
хъже жште на небесехъ стъ насꙑштаѧ брашънънъмъ беꙁвѣштънꙑмъ
С
272.18
Образно.
сцѣ бѣ ꙁмꙗ сладька бесѣдоѭ. нъ горьꙿка льꙿстѭ ... бѣга блѫдьнцꙙ сласт. сладько сь н҄еѭ бесѣдѹѭште. а горьꙿкꙑхъ тꙙ стрѹпъ насꙑштаѭштѫ
С
351.12
Изч
С
Гр
κορέννυμι
ἐμφέρω
насꙑштат
Нвб
насищам
ОА
НГер
ВА
АР
БТР
ЕтМл
НТ
Дюв