Старобългарски речник
наставьнкъ 
наставьнкъ -а м 1. Наставник, учител н нарцате сѧ наставьнц. ѣко наставьнкъ вашъ еднъ естъ М Мт 23.10, ЗI А гі бже нашъ. тꙑ любьв съвръштель.  мрѹ наставьнкъ. ꙇ вꙿсѣмъ спсъ СЕ 11а 8—9 творѣаше сьнѣдь. наставьнка мѫшта блаженааго дауда С 523.2—3 стаго оца нагⷲ҇о прⷣ҇наго пѹстън наставнка ... савъ А 128b 2 стаго оца наⷲ҇ прнⷣ҇аго антонѣ наставьнка пѹстъⷩ҇інкоⷨ҇ А 141а 17—18 ісе наставъне помлѹ нꙑ М Лк 17.13, З А СК наставьне об ношть вьсѫ трождьше сѧ не ѩсомъ несоже М Лк 5.5, З А наставъне народ ѹтѣштаѭтъ тѧ  гнетѫтъ М Лк 8.45, З А СК 2. Водач, ръководител, съветник наставьне тьмѣ  вьсего беꙁаконꙗ ѹтелю С 74.3 ѹпꙿван дно на справьнь дш наставнка мꙑ С 523.10 Изч М З А СК СЕ С Гр ἐπιστάτης καϑηγητής ὁδηγός κυβερνήτης χειραγωγός βραβευτής наставънкъ наставнкъ Нвб наставник ОА ВА АК НГер Дюв АР БТР ЕтМл