Старобългарски речник
наслѣдоват 
наслѣдоват -наслѣдѹѫ -наслѣдѹш несв Наследявам, получавам в наследство ьто сътворѫ. да жвотъ вѣьнꙑ наслѣдѹѭ З Мк 10.17 Срв.Лк 10.25 З, А;Лк 18.18 З А прдѣте блгі ... наслѣдѹте ѹготованое вамь црстве М 25.34 А, СК, СЕ99b 9, СЕ101b 25 толко люе бꙑвъ англъ. елко раꙁлнѣе хъ наслѣдова мѧ Е 6б 3 не матъ бо (на)слѣдоват снъ рабꙑннъ (съ) сномъ свободънъѩ Е 28а 11—12 ї дастъ імъ странънꙑ ѩꙁꙑкꙑ.  трѹдъ людеі наслѣдовашѩ СП 104.44 црства бжьѣ наслѣдоват не могѫтъ СЕ 89а 20—21 Получавам като награда. не ... слѹж(е)бнї дс. въ ... слем ꙁа хотѧщѧѧ на(слѣдов)ат сп(се)не Е 8б 14—15 Усвоявам, възприемам. наслѣдовахъ съвѣдѣнѣ твоѣ въ вѣкъ СП 118.11 М З А СК Е СП СЕ Гр κληρονομέω Нвб наследувам остар ВА НГер ЕтМл