Старобългарски речник
нарѫгат сѧ 
нарѫгат сѧ -нарѫгаѭ сѧ -нарѫгаш сѧ несв 1. Наругавам, хуля, охулвам препостъ же  про. же бѣахѫ отъ аревꙑ ꙁълꙑѧ вѣрꙑ ... нарѫгавъше сꙙ мѹ  ѹсмꙗвъше сꙙ словесемъ го. шбаахѫ  хръꙁанꙑ С 192.17 2. Подигравам се, надсмивам се над някого глаголаахѫ ц нарѫгаѭште сꙙ тетъка ботъ сꙙ да не отърьвена бѫдетъ С 133.11 алеѯанꙿдръ же вьсхотѣ порѫгат сꙙ мѹ.  рее нарѫгаѧ сꙙ. а сѧ ѫꙁꙑ ьсо рад сѫтъ на тебѣ С 130.10—11 Изч С Гр λοιδορέω χλευάζω εἰρωνείᾳ Нвб наругая ОА АР БТР ЕтМл НГер