Старобългарски речник
напаꙗт 
напаꙗт -напаꙗѭ -напаꙗш несв 1. Напоявам, давам някому да пие, насищам жаждата на някого гь  рее. лцемѣр. къжъдо васъ въ соботѫ. не отрѣшаатъ л своего волѹ л осъла отъ ѣсл.  ведъ напаѣатъ М Лк 13.15 З А СК текъ же еднъ сплънь гѫбѫ оцъта. ꙇ вьꙁнеꙁъ на тръсть напаѣше  глѧ. не дѣте да вдмъ. аште прдетъ лѣ сънѧтъ его М Мк 15.36 З днесь. неръданъскꙑѩ водꙑ. въ цѣленѣ авшѧ сѧ комъ. днⷭ҇е. мастьм водамъ вонѣѭщамъ. всѣ тварь напаѣетъ сѧ СЕ 2а 24 нъ по малѹ ведꙑ ѧ.  божьствънꙑм напаꙗѧ пт. плодоносъствоват подобьно ꙁьванꙗ С 280.3 2. Поливам, оросявам [растение, градина и под.] напаѣѩ горꙑ отъ прѣвъспръніхъ своіхъ. отъ плода дѣлъ твоіхъ насꙑтітъ сѩ ꙁемлѣ СП 103.13 ѡ ѹдно дѣло  тано ново. стоьнкъ на дѫбѹ бѣаше. а крьстъ отъ него напаꙗмъ бѣаше С 354.1 ...бні красьньі (!) ꙁбрані. да сѫтъ т садове бес прѣстан напаѣт садъ своѩ братре. сльꙁам молѧ сѧ да напаѣем в(ь)драстѫтъ. плодъ творѧ по всѧ дꙿн Р II 1.6—7 напаꙗт сѧ М З А СК СП СЕ С Р Гр ποτίζω ἀρδεύω напаѣт Нвб Срв напоя, напоявам ОА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР