Старобългарски речник
мьсть 
мьсть - ж 1. Отмъщение, мъст, наказание, възмездие въꙁвеселіть сѩ праведьнікъ егда вдітъ местъ СП 57.11 бъ мъсті гь. бъ мьсті не обінѫлъ сѩ естъ СП 93.1 нъ  досел нꙑнꙗ прѣбꙑваатъ страхъ стааго конона въ вьсе то странѣ. да аште кꙿто прѣобідтъ мꙙ мѹ. недалее прїметъ мьсть С 40.8 не мѫтъ къ намъ пркоснѫт сꙙ мьст  мѫкꙑ. н ѫꙁꙑ С 73.8 2. Справедливост, защита а бъ не матъ л сътворт мьст. ꙇꙁбъранꙑхъ свохъ М Лк 18.7 З А СК глѭ вамъ. ѣко сътвортъ месть хъ въ скорѣ М Лк 18.7 А СК бъ даѩ мъсті мънѣ.  ѹі люді моѩ подъ мѩ СП 17.48 М З А СК СП С Гр ἐκδίκησις τιμωρία месть местъ мъсть Нвб мъст ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР